Centralna retiniopatia surowicza

Oczy to jedna z najdelikatniejszych części ludzkiego ciała. Ich podatność na choroby rośnie wraz z wiekiem. Niektóre schorzenia oczu pojawiają się niespodziewanie, a ich przyczyną może być stres lub ogólne choroby współistniejące. Jedną z takich chorób okulistycznych jest centralna retinopatia surowicza. Czy należy się jej obawiać?

Centralna retinopatia surowicza – co to takiego?

Centralna retinopatia surowicza (CRS) to choroba, która wywołuje czasowe lub rzadziej trwałe pogorszenie widzenia. Schorzenie to zazwyczaj występuje w jednym oku. Charakterystyczne dla CRS jest odwarstwienie siatkówki neurosensorycznej, spowodowane najczęściej dysfunkcją nabłonka barwnikowego – warstwy komórek zawierających pigment, które leżą „na spodzie” siatkówki. Dokładne przyczyny choroby nie są znane, istnieją jednak hipotezy wskazujące na związek występowania choroby z przewlekłym stresem oraz zażywaniem niektórych leków – szczególnie kortykosteroidów, leków antydepsesyjnych czy uspokajających. Schorzenie występuje zazwyczaj w stanach podwyższenia stężenia kortyzolu we krwi. Najczęściej choroba dotyka mężczyzn pomiędzy 30 a 40 rokiem życia, ale występuje również wśród kobiet, zwłaszcza w czasie ciąży.

Jakie objawy towarzyszą CRS?

Pacjenci z CRS zwykle skarżą się na nagłe obniżenie ostrości wzroku pod postacią rozmywania się obrazu w centrum i problemy z czytaniem zarówno z bliska, jak i z daleka. Litery stają się rozbiegane, czasem też proste linie wydają się krzywa, występuje trudność ze skupieniem wzroku. Obraz coraz jest zamglony, ciemniejszy czasem jakby w kolorze sepii. Charakterystyczne dla tego schorzenia jest również występowanie tzw. mroczka centralnego czyli szarej plamy, umiejscowionej w centralnym punkcie widzenia. Bardzo często pojawia się też zaburzenie w widzeniu barw – kolory stają się mniej nasycone. Zaobserwowane objawy zazwyczaj  dotyczą jednego oka, ale bywa i tak, że występują w obu jednocześnie.

Jak diagnozujemy CRS?

W celu potwierdzenia choroby wykonuje się przede wszystkim badanie optycznej koherentnej tomografii siatkówki (OCT). Badanie jest całkowicie nieinwazyjne i pozwala na natychmiastowe uzyskanie szczegółowych obrazów z wnętrza siatkówki. Diagnostykę można rozszerzyć o angiografię fluoresceinową, czyli badanie po wstrzyknięciu do żyły środka kontrastującego. Badanie jest konieczne, by poznać dokładne miejsce przecieku płynu. W niektórych przypadkach możliwe jest zamknięcie miejsca przecieku płynu za pomocą zabiegu z użyciem lasera. Zabieg taki to ogniskowa fotokoagulacja siatkówki (FKL). Dotyczy to opornych przypadków, gdy choroba nie ustępuje samoistnie.

Badanie optycznej koherentnej tomografii siatkówki OCT oraz FKL możesz wykonać w naszym Centrum Okulistycznym Optimum.

Jak leczyć CRS?

Ustąpienie choroby zazwyczaj następuje samoistnie w ciągu 1-3 miesięcy. W osiemdziesięciu procentach przypadków jej objawy całkowicie zanikają.

W leczeniu choroby stosuje się wsparcie farmakologiczne. Ważne jest, by pacjent wyeliminował wszystkie czynniki, które powodują podwyższenie kortyzolu. Do takich czynników należą:

• stres,
• nadciśnienie tętnicze,
• picie alkoholu,
• przyjmowanie sterydów.

W trakcie leczenia nie należy przyjmować żadnych leków bez konsultacji z lekarzem okulistą, gdyż może to spowodować zaostrzenie niepożądanych objawów. W przypadku, gdy choroba nie ustępuje przez okres dłuższy niż 4-6 miesięcy, wykonuje się zabieg laserowy, polegający na zamknięciu punktu przecieku. Najnowocześniejszą metodą leczenia przewlekłego CSR jest terapia siatkówki laserem mikropulsowym.

Czytaj też: Zakażenie nużeńcem.